Ο μικρός Μιχαλάκης με τη μαμά του, μπαίνουν στο λεωφορείο, μετά από
αναμονή κάποιων λεπτών, ο Μιχαλάκης αρχίζει να γκρινιάζει και να
φωνάζει επίμονα:
– Το μπαλάκι μου, το μπαλάκι μου, …, που είναι το μπαλάκι μου, θέλω το μπαλάκι μου…
Αφού κούρασε με την γκρίνια του τους άλλους, αποφάσισε τελικά ο οδηγός να σταματήσει το λεωφορείο για να αρχίσουν όλοι οι επιβάτες να ψάχνουν το μπαλάκι του μικρού.
Τελικά μετά απο αρκετό ψάξιμο έγινε κατανοητό στον μικρό, πως δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί.
Του λέει ο οδηγός:
– Λοιπόν, μικρούλη, ψάξαμε όλοι, αλλά δυστυχώς δεν το βρήκαμε…
Και ο Μιχαλάκης τότε βάζοντας το δάχτυλο του χεριού του στη μύτη του, λέει:
-Μμμ…, καααλά, τότε θα φτιάξω άλλο για να παίξω…
– Το μπαλάκι μου, το μπαλάκι μου, …, που είναι το μπαλάκι μου, θέλω το μπαλάκι μου…
Αφού κούρασε με την γκρίνια του τους άλλους, αποφάσισε τελικά ο οδηγός να σταματήσει το λεωφορείο για να αρχίσουν όλοι οι επιβάτες να ψάχνουν το μπαλάκι του μικρού.
Τελικά μετά απο αρκετό ψάξιμο έγινε κατανοητό στον μικρό, πως δεν υπάρχει περίπτωση να βρεθεί.
Του λέει ο οδηγός:
– Λοιπόν, μικρούλη, ψάξαμε όλοι, αλλά δυστυχώς δεν το βρήκαμε…
Και ο Μιχαλάκης τότε βάζοντας το δάχτυλο του χεριού του στη μύτη του, λέει:
-Μμμ…, καααλά, τότε θα φτιάξω άλλο για να παίξω…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου