Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης σε ψυχιατρική κλινική, ρώτησα τον διευθυντή για το πώς καθορίζουν εάν ένας ασθενής πρέπει ή όχι να εισαχθεί στην κλινική για θεραπεία…
«Λοιπόν», μου είπε ο διευθυντής,
«Γεμίζουμε ως επάνω μια μπανιέρα, και έπειτα δίνουμε ένα κουταλάκι του γλυκού, ένα φλιτζάνι τσαγιού και έναν κουβά στον ασθενή και στη συνέχεια του ζητάμε να αδειάσει την μπανιέρα»…
«Α, καταλαβαίνω»... είπα.
«Ένα φυσιολογικό άτομο θα χρησιμοποιούσε τον κουβά επειδή είναι μεγαλύτερος από το κουτάλι ή το φλιτζάνι τσαγιού»…
«Όχι», είπε ο διευθυντής...
«Ένα φυσιολογικό άτομο θα τραβούσε την τάπα της μπανιέρας!
Θέλετε ένα κρεβάτι κοντά στο παράθυρο;»
«Λοιπόν», μου είπε ο διευθυντής,
«Γεμίζουμε ως επάνω μια μπανιέρα, και έπειτα δίνουμε ένα κουταλάκι του γλυκού, ένα φλιτζάνι τσαγιού και έναν κουβά στον ασθενή και στη συνέχεια του ζητάμε να αδειάσει την μπανιέρα»…
«Α, καταλαβαίνω»... είπα.
«Ένα φυσιολογικό άτομο θα χρησιμοποιούσε τον κουβά επειδή είναι μεγαλύτερος από το κουτάλι ή το φλιτζάνι τσαγιού»…
«Όχι», είπε ο διευθυντής...
«Ένα φυσιολογικό άτομο θα τραβούσε την τάπα της μπανιέρας!
Θέλετε ένα κρεβάτι κοντά στο παράθυρο;»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου